Κύπρος Κτηματομεσιτικά Νέα /Insights

Γνωρίζουμε ότι τα κρασιά έχουν αρχαία παράδοση. Υπάρχουν τωρινά κρασιά που έχουν διατηρήσει τη διαδικασία παραγωγής τους μέχρι σήμερα. Όταν πρόκειται για κρασί, ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η Κύπρος είναι γνωστή για την παλαιότερη ονομασία προέλευσης στον κόσμο: Κουμανταρία.

Η Κουμανταρία είναι ένα κρασί με γεύση τόσο πλούσια όσο και η ιστορία του. Πιστεύεται ότι οι Ναΐτες Ιππότες της έδωσαν το όνομά της τον 13ο αιώνα, αλλά ότι παρήχθη για πρώτη φορά πριν από περίπου 5.000 χρόνια. Οι Ναΐτες επέλεξαν να εγκαταστήσουν την έδρα τους, τη Μεγάλη Διοίκηση, στην κοντινή περιοχή όπου παρασκευαζόταν αυτό το κρασί. Οι σταυροφόροι επέβλεπαν την παραγωγή όχι μόνο κρασιού αλλά και άλλων γεωργικών προϊόντων, όπως το ζαχαροκάλαμο. Σύμφωνα με αρχαία κείμενα, οι μούστοι ωρίμαζαν σε τεράστια θαμμένα πήλινα πιθάρια. Όταν το κρασί έφτανε στο βέλτιστο σημείο για κατανάλωση, εξάγεται σχεδόν εξ ολοκλήρου και ένα μέρος του μένει για να χρησιμεύσει ως βάση για την επόμενη συγκομιδή. Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Άγγλος βασιλιάς Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος ήταν τόσο ενθουσιασμένος με τη Κουμανταρία που στον γάμο του την αποκάλεσε "το κρασί των βασιλιάδων και τον βασιλιά των κρασιών".

Κάτι μας εκπλήσσει με την τεχνική και την επεξεργασία αυτού του κρασιού, η οποία παραμένει σχεδόν αναλλοίωτη μέχρι σήμερα. Τα αμπέλια του καλλιεργούνται στις εύφορες υψομετρικές πλαγιές, κυρίως στα νοτιοδυτικά του νησιού. Η Κουμανδαρία παρασκευάζεται από ερυθρά σταφύλια Μαυρόνερο και λευκά σταφύλια Ξυνιστέρι που αφήνονται να στεγνώσουν στον ήλιο για 10 έως 15 ημέρες. Αυτό αυξάνει τη συγκέντρωση των σακχάρων. Στη συνέχεια, το κρασί ωριμάζει σε ξύλινα βαρέλια για τουλάχιστον δύο χρόνια, επιτρέποντας την επίτευξη ενός κρασιού με γλυκό άρωμα, με περιεκτικότητα σε αλκοόλ 15º και σκούρο κεχριμπαρένιο χρώμα. Μια από τις ιδιαιτερότητες του κρασιού έγκειται στο υψόμετρο στο οποίο καλλιεργούνται τα σταφύλια, καθώς και στο τοπικό έδαφος, με πολλά συστατικά από ασβεστολιθικά πετρώματα. Αυτοί οι παράγοντες συνδυάζονται για να δημιουργήσουν ένα κρασί που δεν μοιάζει με κανένα άλλο.

Υπάρχουν πολλές ιστορίες που μπορούμε να πούμε για αυτό το κρασί. Λέγεται ότι ο Λουδοβίκος Β' Αύγουστος της Γαλλίας τον ανακήρυξε νικητή του πρώτου διαγωνισμού κρασιού στην ιστορία, που διοργανώθηκε στην αυλή του το 1224 και απαθανατίστηκε στο ποίημα "Le Bataille des Vins" του Ερρίκου ντ' Αντελί. Ένας άλλος θρύλος λέει ότι ο Οθωμανός σουλτάνος Σελίμ Β΄ είχε ως ιδανική ιδέα να εισβάλει στην Κύπρο το 1570 για να εξασφαλίσει την προμήθεια αυτού του κρασιού.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι το κρασί ήταν απαραίτητο για κάποιον που πήγαινε στη μετά θάνατον ζωή. Έχουμε επίσης τη σημασία του κρασιού στη λατρεία του Διονύσου και τον ρόλο που παίζει το κρασί στον Χριστιανισμό, όπου αντιπροσωπεύει το αίμα του Χριστού κατά τη διάρκεια της θείας κοινωνίας. Αυτές οι αναφορές και πολλές άλλες μας επιτρέπουν να αποδείξουμε ότι το κρασί είχε βασική επιρροή στον αρχαίο κόσμο.